სიჩუ-მე

დაახლოებით 22 წლის ვარ..
მოაზროვნედ მთვლიან, ე.წ ნაკითხ არსებად მივაჩნივარ,როგორც ამბობენ დიდი ადამიანი ვარ, პატარაობიდანვე აზრს მეკითხებიან, თითქოს ჩემი სჯერათ,მაგრამ საქმე- საქმეზე, რომ მიდგა ყველაფერი პირიქით დამანახეს.
მათი აზრით ჩემთვის კარგი უნდათ.. (თითქოს მე მათზე ნაკლებად მიყვარდეს ჩემი თავი)
არადა უბრალოდ მოვიდნენ ამაფორიაქეს. ამრი-დამრიეს და
თავიანთი ჩემში "ვითომ კეთილი" ჩარევებით შეცდომებიც დამაშვებინეს..
არადა მათ გარეშე ყველაფერი შესანიშნავად იყო..
მათი ხმების, "რჩევების" გარეშეც ვცხოვრობდი, მახსოვს..
თანაც საკმაოდ სწორად.

ახლა კი-
არავინ მაცდის ვიყო მთლიანი.
არავინ მაცდის ვიყო მე.

არავინ მაცდის მიყვარდეს ჩემით.
არავინ მაცდის ვიცხოვრო ჩემი ცხოვრებით.

თვითონ მირჩევენ სიყვარულს, გრძნობებს, ცხოვრებას.

ხელების ფათურს ჩემში არ ერიდებიან. თითქოს ბედნიერება უნდათ ჩემთვის და უნებლიეთ მინგრევენ მას.

ერთ დიდ ნაჭუჭში არიან მოქცეულები და იქიდან გამოსვლას არამც თუ ფიქრობენ, არამედ მოსწომთ კიდეც იქ ყოფნა და ცდილობენ მეც იქ შემტენონ, ჩამითრიონ, დამაკონსერვონ, დამალპონ, ერთ დროსა და სივრცეში გამყინონ, თავიანთი აზროვნება ისე მომახვიონ თავს ,რომ გასაქანი არ მომცენ მიყვარდეს ჩემით,ვსუნთქავდე ჩემით, ვფიქრობდე ჩემით. 

ვიყო ბედნიერი ჩემით.

შეცდომებზე ვსწავლობდე ჩემით..

თოჯინების თეატრის სათამაშოსავით უნდათ,რომ თვითონ მამოძრაონ, მალაპარაკონ, და თან ისე "გათავხედნენ" ცდილობენ თვითნვე  შემაყვარონ..

მათ ხომ სიყვარული დაავიწყდათ..

და არც მე მაცდიან..

თავიანთი ძველიდან გადმონაშთი სტერეოტიპები აქვთ, რომელიც რატომღაც ჭეშმარიტება ჰგონიათ.

და ამ ყველაფრის მერე
მე არ შემიძლია ასეთი სამყაროს ნაწილი ვიყო.

მერე უკვირთ რატომ არ ვარ მთლიანი.

...

მე მჭირდება სიჩუმე.

სრული სიჩუ-მე.
...

გლინტვეინი

ბუხ! 
და ყველაფერი თავის საწყისს პოზიციას დაუბრუნდა.
ფიქრის უწვეტმა მარათონმა საბოლოოდ კულმინაციას მიაღწია.
დიდი ხანია ეკიდებოდა ჩემში ასაფეთქებელს და აფეთქდა.

მთლად ახალი წლის „მაშხალასავით“ ლამაზად ვერ ავფეთქდი, მაგრამ მომეშვა.

There is puzzle in my mind

_ნანობ რამეს?

-კი.. პატარაობაში მაგიდის ქვეშ, რომ არ ვიმალებოდი ხოლმე.

უბრალოდ ცხვირზე ერთი ხელის მოკიდებით სუნთქვა, რომ გავიჩერო ეგ მინდა ახლა.

შაირობაი ზურაბისი და ანაისი

ექსპრომტი

ზურაბი: -გადაშენდა ერი,

                  ანა არის შტერი :D

ანა:- გამოშტერდა ზურაბი 

        ანას ადებს ბრალს,

        სხვა ვერ მოუფიქრებია

        აქიცინებს თავს. :))

ზურაბი:- შენი რითმაც მომეწონა

                  არც თუ ისე ურიგო

                  თუ მოვიდა გაბურთავებს

                  თავქიცინა ზურიკო. :)

ლილე

(ნაწილი I )

მუსიკა რომ დაიბადა, დაიბადა ლილეც.

ლილეში მთელი სამყარო იყო და მთელი სამყარო იყო ლილეში.. იკვებებოდა საზოგადოებით. ამიტომ ჭამდა ცოტას. უყვარდა ფერებში ფერების დანახვა. ეძებდა ახალ გრძნობებს და სახელებს არქმევდა მათ..გულჩათხრობილი,პოზიტიური, უცნაურად საინტერესო არსება იყო  ლილე...

ლაყბობა

რას ვიფიქრებდი, რომ იმ დროში დავიწყებდი წერას რომელ დროშიც საერთოდ ვერ ვგრძნობ  წერის ხასიათს..

საკუთარი კანი გამექცა სადღაც და არც კი ვცდილობ დავეწიო მას...

თუ როგორც არის

ცარიელი ვარ... არც კარგად ვარ, არც ცუდად,არც საშუალოდ, არც ამათ იქით... უბრალოდ ცარიელი ვარ და ველოდები როდის ვიქნები ან კარგად ან ცუდად, ან საშუალოდ ან ამათ იქით..